Splinting to termin, który w stomatologii odnosi się do techniki łączenia dwóch lub więcej zębów w celu stabilizacji i zmniejszenia mobilności. Jest to procedura często stosowana w przypadkach, gdy zęby stają się luźne, co może być wynikiem chorób przyzębia, urazów czy nadmiernego obciążenia okluzalnego. Splinting może być czasowy lub trwały, w zależności od przyczyny i stopnia problemu. Technika ta ma na celu zapobieganie dalszemu ruchowi zębów, co może zapobiec ich utracie oraz pomaga w przyspieszeniu procesów gojenia tkanek wspierających ząb. Może być również zastosowany jako element przygotowania pacjenta do dalszych procedur protetycznych czy ortodontycznych.
Rodzaje splintów i ich zastosowanie
Istnieje wiele rodzajów splintów stosowanych w stomatologii, które różnią się materiałem, metodą wykonania oraz długotrwałością. Najbardziej znane to splinty tymczasowe, które są często wykonane z elastycznego drutu lub włókna szklanego i przymocowane do zębów za pomocą kompozytu. Ten rodzaj splinta jest stosunkowo łatwy w aplikacji i może być usunięty po zmniejszeniu mobilności zębów. Z kolei splinty stałe są zazwyczaj wykonane z metalu i mają na celu zapewnienie długotrwałej stabilizacji, przy czym ich usunięcie jest możliwe tylko przez specjalistę. Istnieje również całkiem nowa kategoria splintów wykonanych z nowoczesnych materiałów polimerowych, które charakteryzują się wysoka biokompatybilnością oraz estetycznym wyglądem.
Wybór odpowiedniego typu splinta zależy od wielu czynników, w tym od stanu zdrowia pacjenta, zakresu uszkodzeń tkanek wspierających i kosztów procedury. Ważne jest, aby pamiętać, że splinting nie leczy przyczyn luźności zębów, tylko zapewnia ich mechaniczną stabilizację. Dlatego też jest on zazwyczaj jednym z etapów kompleksowego leczenia stomatologicznego, które może obejmować terapię chorób przyzębia, korektę okluzji oraz odbudowę utraconych tkanek przyzębia.
Przygotowanie do zabiegu i opieka po zabiegu
Przygotowanie do zabiegu splinting jest ważne, by zapewnić jego skuteczność oraz komfort pacjenta. Przed rozpoczęciem procedury specjalista musi przeprowadzić dokładne badanie jamy ustnej, w tym ocenę mobilności zębów, stanu zdrowia dziąseł oraz całkowitą ocenę zgryzu. W niektórych przypadkach konieczne może być wykonanie dodatkowych badań, takich jak zdjęcia rentgenowskie. Po założeniu splinta pacjent musi przestrzegać zaleceń dotyczących higieny jamy ustnej, aby zapobiec nagromadzeniu płytki bakteryjnej i kamienia nazębnego wokół zębów i splinta. Regularne wizyty kontrolne u dentysty są kluczowe do monitorowania stanu splinta i oceny zdrowia przyzębia.
Opieka po zabiegu obejmuje unikanie twardych i klejących pokarmów, które mogą uszkodzić splint. Ponadto ważne jest stosowanie delikatnych technik szczotkowania i korzystanie z nici dentystycznych lub innych narzędzi do czyszczenia przestrzeni międzyzębowych w celu uniknięcia naruszenia stabilności splinta. Należy też pamiętać, że splint nie zwalnia pacjenta z regularnych wizyt kontrolnych, podczas których stomatolog oceni stan zębów, dziąseł oraz sam splint i podejmie decyzję o konieczności dalszego leczenia lub ewentualnym usunięciu splinta.